هر دو طرف در نزد مردم مردود هستند! قالیباف مجوز تیراندازی می‌خواست، دولت اصلاحات هم موافقت کرد!

شاید تنها خوبی فضای انتخاباتی در سیستم جمهوری اسلامی در کنار همه حواشی اعصاب خردکن والبته بیهوده‌اش، این باشد که هر از چند گاهی سخنی جهت کوبیدن رقیب از دهن یکی از طرفین ماجرا خارج میشود که وقایع پشت پرده را برملا می‌سازد و ما را در شناخت بهتر و کاملتر یک یا چند جریان سیاسی یاری می‌رساند. حالا دقیقا چنین حالتی اتفاق افتاده است.

هفته پیش محمدباقر قالیباف که برای بار دوم کاندید ریاست جمهوری شده است، در جمع دانشجویان گفته بود که در سالگرد کوی دانشگاه در سال ۸۲، دولت خاتمی به او در مقام فرمانده نیروی انتظامی مجوز تیراندازی به سوی دانشجویان و حمله به کوی را داده بوده است. به عبارت دیگر دولت خاتمیِ مدعیِ اصلاح طلبی مجوز سرکوب و کشتار دانشجویان -یعنی یکی از اقشار اصلی حامی خود- را صادر کرده بوده است. البته قالیباف ادعا میکند که با وجود در دست داشتن مجوز سرکوب، مدارا کرده و تیری از سوی نیروی انتظامی شلیک نشده است. شکی نیست که هدف قالیباف از بیان این سخنان که تا پیش از این برملا نشده بود، کوبیدن اصلاح طلبان و تضعیف موضع آنها در نزد دانشجویان و قشر متوسط جامعه در فضای انتخاباتی کنونی و چه بسا جلب آرای آنها به سمت خود بوده است.

اما روز گذشته سایت کلمه در مقام دفاع از اصلاح طلبان و ضربه به قالیباف (که یکی از رقبای اصلی نامزد مورد حمایت اصلاح طلبان یعنی هاشمی رفسنجانی محسوب میشود) برآمده و با انتشار متن سخنان متفاوت مدتی پیش قالیباف در رابطه با همین ماجرا افشاگری کرده است. پس از آن بی بی سی هم به کمک کلمه شتافت و فایل صوتی سخنان قالیباف را منتشر نمود.

 در این فایل صوتی که مربوط به صحبتهای قالیباف در جمع بسیجیان می‌باشد وی به منظور جلب حمایت و رای مخاطبان خاص خود، روایتی متفاوت و «انقلابی» از ماجرا ارائه می‌کند. صدای قالیباف شنیده می‌شود که با آب و تاب خاصی تعریف می‌کند که آن روز در مقام فرمانده نیروی انتظامی در جلسه شورای امنیت زیر نظر وزارت کشور دولت خاتمی (موسوی لاری) حاضر می‌شود و با تحکم و قدرت، از آنها مجوز تیراندازی و حمله به کوی و سرکوب دانشجویان را می‌گیرد. او اشاره می‌کند که در آن جلسه معین (وزیر علوم) و وزارت کشور با درخواست وی مبنی بر صدور مجوز مخالف بوده‌اند اما نهایتا مجوز را زیر فشار او امضا می‌کنند.

دقیقا مشخص نیست که کدام روایت قالیباف به واقعیت نزدیکتر است اما از مجموع این فایل صوتی، نوشته سایت کلمه و ویدئو قبلی سخنان قالیباف میتوان نتیجه گرفت که:

۱- دولت خاتمی از آدمهای ضعیف النفسی تشکیل شده بوده است که در مقابل کوچکترین فشار از بیرون تسلیم می‌شده‌اند. در مورد شخص خاتمی هم شاهد بودیم علیرغم اینکه وی در مدتی بیش از ۲ سال، مجلس را هم در کنار خود داشت، نتوانست کاری از از پیش ببرد و نهایتا در سال آخر به «تدارکاتچی» بودن خود اعتراف کرد.

۲- وزرای علوم و کشور خاتمی به گروه اصلی رای دهنده و حامی خود یعنی دانشجویان خیانت کرده و مجوز تیراندازی و کشتار آنها را صادر کرده بوده‌اند. دولت خاتمی در جریان واقعه کوی دانشگاه و اعتراض‌های سال ۷۸ هم همسو با نظام و علیه دانشجویان رفتار کرد.

۳- قالیباف به دنبال سرکوب اعتراض‌های دانشجویی بوده است و با بی شرمی تمام با افتخار از آن سخن میراند. قالیباف یک سردار سپاهی است و از یک سپاهی ارشد وابسته به حکومت انتظار دیگری نمیتوان داشت.

۴- قالیباف شخصیت دورو و چه بسا چند رویی دارد. او متناسب با نوع مخاطب خاص خود، سخنان و روایتش از وقایع را تغییر می‌دهد و در نتیجه فرد قابل اعتمادی نیست.

پی نوشت:

حالا که چند روز از نوشتن این مطلب میگذرد، متوجه شدم که فایل صوتی کامل سخنان قالیباف منتشر شده است. متاسفانه کلمه و بی بی سی -احتمالا به دلایل سیاسی- به حذف عمدی قسمت مهمی از سخنان قالیباف اقدام کرده بودند که منجر به برداشت غلط از سخنان او شد. میگویم عمدی چون این قسمت حذف شده درست در وسط قسمتی است که کلمه و بی بی سی منتشر کرده اند و به طور طبیعی باید آنجا باشد اما نیست!! در هر حال بعد از شنیدن سخنان کامل قالیباف متوجه شدم که قالیباف به دنبال سرکوب اعتراض های دانشجویی نبوده، و اساسا به نیروهای خود میگوید که «مشکل حل شد و امشب شب استراحت شماست». آقای محمود فرجامی به عنوان خبرنگار شاهد در کوی در سال ۸۲ هم در وبلاگ خود شهادت داده است که در آن سال «حتی یک تیر (حتی پلاستیکی) هم از سوی نیوری انتظامی شلیک نشده بوده است.» پس از شنیدن سخنان کامل قالیباف میتوان متوجه منظور او شد، هدف قالیباف این است که بگوید با مدیریت درست آن قائله را بدون خشونت خوابانیده و در واقع کل حرفش این است که او اعتراض ها و ناآرامی های دانشجویی سال ۸۲ را هدایت شده از سوی مقام های دولت میدانسته و با اصرار برای گرفتن مجوز تیراندازی و موفقیت در این زمینه، عملا دولتی ها را مجبور کرده که به دانشجویان بگویند که ناآرامی ها را فیصله بدهند که اتفاقا همینطور هم شده و بلافاصله پس از آن جلسه در شورای امنیت، قضیه فیصله می یابد.