مسعود بهنود در حوزه علمیه فیضیه
جناب مسعود بهنود که یادتان هست؟ ایشان همان کسی است که حدود هشت ماه پیش در برنامه پارازیت با افتخار تمام اعلام کرد که در تمامی معرکه‌های انتخاباتی در جمهوری اسلامی شرکت کرده است. وی در آن برنامه با چشم بستن بر تقلب و جا به جایی گسترده آرا در انتخابات پیشین و جنایتها و سرکوب شدید اعتراض‌های پس از آن، بر لزوم مشارکت مردم در انتخابات حکومتی تاکید و حضور مردم را بیش از ۶۰ درصد پیش بینی کرد! چه اتفاق جالبی که آمار پیش بینی شده ایشان دقیقا مطابق با آمار حکومتی از آب در آمد. البته امیدواریم که ایشان از آمار مشارکت واقعی که اخیرا لو رفته است -حدود ۳۸ درصد در کل کشور و ۱۸ درصد در تهران- هم مطلع شده باشند (منبع).
اصل مطلب اینکه جناب مسعود بهنود سراسیمه به کمک برادر مهدی خزعلی شتافته و با بهره گیری از تسلط خویش بر ادبیات داستانی، مطلبی را در حمایت از پیشنهاد مهدی خزعلی و همراستا با تلاش‌های شبانه روزی وی جهت گرم کردن تنور انتخابات حکومتی نگاشته است. مطلب با اشاره بهنود به گزارشی قدیمی که وی مدعی است چهل سال پیش نگاشته است شروع شده و در ادامه نویسنده با استفاده از درونمایه عاطفی ماجرا (داستان) تلاش میکند که احساسات خوانندگان را برانگیخته و از آن جهت توجیه یا بهتر است بگوییم تبلیغ حضور مردم در پای صندوق‌های رای بهره برداری نماید. او در انتهای مطلب خود تکرار اشتباه انتخاب «بد» از میان «بدتر» را به مردم پیشنهاد میکند و میگوید که به «علی مطهری» رای دهید!
پایه‌های اصلی داستان بهنود را «استادی قفس ساز»، «مادری سخت کوش اما فقیر»، «کودکی معلول» و «قفسی فلزی» -که روزها در زمان خروج مادر از خانه جهت کار و رخت شویی، کودک در آن قرار داده میشود- تشکیل میدهند. بهنود از ناراحتی مادران از خرید قفس برای کودکان معلول خود میگوید و اینکه مدتها طول میکشد که از لحاظ اخلاقی قانع شوند که قفسی را سفارش دهند. در این داستان، قفس استعاره از صندوق رای است، چه آنکه بهنود خود در ابتدای مطلب میگوید «بر این قفس دخیل میبندیم» و یا باز در جای دیگر میگوید «بر این ضریح دخیل میبندیم». وی میگوید:
ما را با صندوق رای، مظهر انتخابات آزاد، به قاعده پیوندی است که با جان به در رود. ما در اطراف این ضریح می پلکیم. بر آن دخیل می بندیم . دنبال بهانه نمی گردیم برای گذاشتن و گذشتن. برعکس چشم از این صندوق بر نمی داریم. قهر نمی کنیم
استاد قفس ساز، مادر سخت‌کوش و کودک معلول به ترتیب استعاره از حکومت، مردم و «دموکراسی نیم بند» هستند! بهنود خود به نقل از استاد قفس ساز اشاره میکند که بارها شده است که مادری قفسی را سفارش داده است اما جرات بردن سفارش را نیافته است، یا به عبارتی زمانی که مردم به دلیل بی حاصل و اغلب غیر اخلاقی بودن شرکت در انتخابات حکومتی (بی توجهی به خون کشته‌شدگان)، رای نمیدهند. گاهی هم شده است که مادری یواشکی و نیمه شب آمده و قفس را به خانه برده است، چرا که تصور میکند که کار خلاف اخلاقی دارد انجام میدهد. این قسمت بسیار شبیه به ماجرای رای دادن پنهانی جناب سید خندان محمد خاتمی در دماوند است! پدر کودک در داستان بهنود غایب است. پدر استعاره از تحریم کنندگان انتخابات هستند که به پای کودک معلول (دموکراسی نیم بند) نمانده‌اند یا به عبارتی دموکراسی را در صندوق‌های رای حکومتی نمی‌یابند. بهنود در داستان خود از مادران سخت‌کوش اما فقیر (مردمی که رای میدهند) که بر این قفس دخیل میبندند و در انتخابات شرکت میکنند ستایش و پدران (تحریمی‌ها) را نکوهش میکند و لذا همگام با خزعلی، تلاش میکند که مردم را دعوت به حضور در انتخابات حکومتی بنماید.
اشتباه بهنود اما آنجاست که نمیداند یا نمیخواهد بداند یا خود را به ندانستن میزند که آن کودک معلول مدتهاست که مرده است. به عبارت دیگر از این امامزاده آبی گرم نمیشود! وقت خود تلف میکنید و زحمت ما میدارید (عمر حکومت را طولانی میکنید)!جناب بهنود، قفس خریدن برای کودک مرده به چه سود آید؟ این کاری عبث است و تنها پول به جیب استاد قفس ساز میریزد! جناب بهنود، حضور مردم در انتخابات حکومتی هیچ سودی برای آنها ندارد چه آنکه آن طفلِ علیلِ دموکراسی و نقش مردم در حاکمیت، دیر زمانی است که جان به جان آفرین تسلیم کرده است. کار درست را آن پدران تحریمی میکنند که به دنبال چاره رفته و به دنبال براندازی رژیم ضد مردمی و سرکوبگر جمهوری اسلامی هستند. آن مادرانی که هنوز بر این قفس‌ها دخیل میبندند ناآگاهند و احساسی رفتار میکنند. اینان با امید بستن به این قفس‌ها (رای دادن در انتخابات حکومتی) فقط حجره کاسبی استاد قفس ساز را گرم کرده و پول به جیب او میریزند.
کودک مرده قفس میخواهد چکار؟! از استاد قفس ساز قفس نخرید تا برشکست شود.
مطالب مرتبط:
مسعود بهنود و جهت وزش باد!
آیا آزادی مهدی خزعلی از زندان مشروط به گرم کردن تنور انتخابات حکومتی بوده است؟
گمانه‌زنی‌ها درباره چرایی تلاش شبانه روزی مهدی خزعلی برای گرم کردن تنور انتخابات حکومتی
در اعتراض به دعوت مهدی خزعلی از مردم برای شرکت در انتخابات غیر آزاد و انتخاب «بد» از میان «بدترها»
دوست‌داشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
محمود فرجامی
تحلیل و متن بسیار زیبایی بود واقعا از خوندش لذت بردم.
همه اینها که شمردی درست ولی میگی چیکار کنیم؟ یک بار دیگه انقلاب کنیم تا یک مشت مفت خور دیگه دوباره از آب گل آلود ماهی بگیرند و همه چیز رو مثل آخوندها قبضه کنند؟ چاره ای جز اصلاح نداریم برادر یا خواهر من. من نمیتونم در خارج از کشور کنار بشینم وجوانها رو در داخل تشویق کنم که برند و کشته بشند
جناب آقا یا خانوم آلفرد چرا فکر میکنید که با داد و بیداد و کشتار باید حق خودتون رو بگیرید چرا نمیخواید مثل جاهای دیگه با صب و استقامت و اصلاحات پیش برید خوب اگه دوست دارید با خشونت پیش برید مطمئن باشطد طرف مقابلتون هم ساکت نمیشینه-
آزموده را آزمودن خطاست! ۸ سال اصلاح طلبان قوای مقننه (مجلس) و مجریه (دولت) را در اختیار داشتند، چه کاری توانستند بکنند؟! مطلقا هیچ…! چرا؟ چونکه در رژیم جمهوری اسلامی همه کاره رهبر است و مردم در انتخاب او نقشی ندارند. لذا جز با سرنگونی رژیم، چیزی تغییر اساسی نمیکند. اصلاح طلبان شیشه عمر رژیم و موجب دوام و بقای رژیم هستند. باید همگام با مبارزه با اصل رژیم و رهبری و سپاه و غیره، با اصلاح طلبان هم مبارزه کرد و دست اینها را برای همگان رو کرد تا مبادا مجددا مردم فریب آنها را خورده و ملعبه (بازیچه) دست آنها شوند!
قبول ما هم میدونیم که این ابلهانه ترین قانون اساسی دنیاست ولی گفتن سرنگونی رژیم یک شعار کلیست. به من بگو چیکار کنیم که رژیم سقوط کنه؟ مثلا اگر ما رای ندیم رژیم سقوط میکنه؟ فکر نمبکنم شما اینقدر خوش خیال باشی. یا باید همین نیم بند رو اصلاح کرد و یا باید انقلاب دوباره کرد و یک سری جوان معصوم رو دوباره به کشتن داد و بعدش هم دوباره نظاره گر اعدامها و زندانهای وحشیانه بود و آخرش هم گرفتار یک مشت فرصت طلب جدید شد که هیچ معلوم نیست کی باشند.
منم نمیدونم چاره چیه اما این دلیل رای دادن نمیشهدلیل رای ندادن هم اینه که رایتان را میدزدند. و با ارقام بالا جلوی دنیا پز میان.
بد بختی اینجاست که رای دنیم هم ازخودشون عدد میگذارند و اعلام میکنند ولی اگر رای بدیم حد اقلش اینه که میبینند مردم زیاد رای دادند با ترس و لرز اینکار رو میکنند مثلا اگر کسی سال 88 رای نداده بود اینها یک عددی رو اعلام میکردند و هیچ کس هم اعتراض نمی کرد
trf mghbl ,mgr kaari boodh keh nkrdh\
khod ra beh khab zdin
بدرستی که نقد بجا و منصفانه ای بود. من هم کاملا» موافقم. تحریم بمعنیه مخالفت با اصل نظام است. ما نباید با امتحان کردن این روش و آن روش یا این فرد و آن فرد به حکومت فرصت بقا بدهیم. این طفل مرده است.
عالی بود.اصلاحات با وجود آخوند و قوانین شرع و شریعت غیرممکن است.انقلاب شرطی کاملا لازم اما نه کافی در راه رسیدن به دموکراسی است.
چند تا از اون مادرها ، برایشان معجزه شد ؟
من فکر میکنم هر حکومت دیگری که بیاد ،چون نمیتونه پا ی خدا را به وست بکشه و مذهبی باشه راحتتر کنار زده میشه.
جناب الفرد گرامی : نوشته اتان نشان میدهد که نگاه نیز بینیی دارید وخوب میتوانید تحلیل کنید وباتوجه به هدفتان بدرستی ازپس دفاع ازنگاتان برمیائید . ولی عزیز من بدنیست یک نگاه هم به تجربیات ودستاوراودهای تاکنونی بشری بیاندازید ونتایج انرا بررسی کنید تا معلوم شود دستاورد نوع نگاه چیست . بهنودبرعکس شما ازانقلاب دفاع نمیکند که هیچ با انقلاب سخت مخالف است ورفروم را ترجیح میدهد . چرا که نزدیکترین وملموسترین دستاورد انقلاب ورفروم را انقلاب 57 ونتیجه نگاه رفرمیستی جامعه پس ازدوم خرداد میداند . پس ازانقلاب 57 گروهای سرنگون طلب که خود من هم روزی ازانها بودم وبهمین جهت درسال 60مجلور به فرارازکشور شدم برطبل سرنگونی کوبیدند (کوبیدیم ) نتیجه ای که حاصل نشد که هیچ جامعه بسته وبسته تر شد ورابطه ما وجامعه بکلی بسته چرا که ما خواستار سرنگونی رژیم ورژیم درجهت دفاع ازخودش . ولی پس ازدوم خرداد وسال 88 که نتیجه نگاه رفرمیستیست علیرغم تمام توش وتوان رژیم جامعه بسته نشدورژیم نتوانست رابطه رفرومیستها را با جامه قطع کند (البته نقش رسانه های جیدید را من فراموش نمیکنم ) . پس ازسال شصت رژیم یکدست شد چرا که دربرابر سرنگونی ووحشت ازانتقام ازهم پشتیبانی کردند . پس ازدوم خراد کلی مقامات دست اول رزیم ازحرکت مردم دفاع کردند . اینه که نتیجه دست اورد تا کنونی کشور ( اگاهی نسبی جامعه که پایه وجوهر هرنوع تحولیست ) نتیجه نگاه رفرمیستیت(همین اقای خزعلی ونوریزاد ودیگر همفکرانشان ازمخالفین سرسخت خاتمی بودند ) . اینه که باید قدری دقیقتر ومسولانه تر به قضایا نگاه کرد واسیر احساسات نشد . با مهر واحترام به شما
اﻟﺒﺘﻪ ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﺎﺗﻤﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﻫﺎ ﻫﻴﭻ اﻋﺘﻘﺎﺩﻱ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﺭاﻱ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺪﺕ ﻭﻫﺪﺕ ﺁﻥ ﺭا ﻣﻨﺸﻊ ﻫﻴﭻ اﺛﺮﻱ ﻧﻤﻴﺪاﻧﺴﺘﻨﺪ. اﻭﻝ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬاﺭﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ اﻳﻦ ﻋﺰﻳﺰاﻥ ﻛﻪ ﻧﻆﺮﻱ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺩاﺭﻧﺪ ﺭﻋﺎﻳﺖ اﺩﺏ ﺭا ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ اﻳﺪ و اﺯ اﻟﻘﺎﺏ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻩ اﻳﺪ .ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮاﻥ ﻳﻚ اﻳﺮاﻧﻲ ﻣﻌﺘﻘﺪﻡ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺩﭼﺎﺭ ﻭﺿﻌﻴﺘﻲ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺧﻂﺮﻧﺎﻙ ﺷﺪﻩ اﻳﻢ ﻛﻪ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺁﻥ ﺭا ﻭﻟﻮ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺴﺒﻲ ﺑﺮاﻭﺭﺩ ﻛﻨﺪ ﻣﻦ ﻓﻘﻄ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻢ ﺩﺭ اﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩاﺳﺘﺎﻥ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﺭا ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻨﻢ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻂﻠﺐ ﺭﻭﺷﻨﺘﺮ ﺷﻮﺩ .ﺭﻭﺯﻱ ﺩاﺷﺘﻢ ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﺭا ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﻮﺭﺩﻱ ﺩﻋﻮا ﻣﻴﻜﺮﺩﻡ ﺩﻭﺳﺘﻲ ﻧﻆﺎﺭﮔﺮ ﺩاﺳﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﺮﺩ و ﮔﻔﺖ ﺩﻋﻮاﻳﺶ ﻧﻜﻦ اﻗﺘﻀﺎﻱ ﺳﻨﺶ اﺳﺖ ﺑﭽﻪ ﺧﻂﺎ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﮔﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﺭاﺳﺖ ﻣﻴﮕﻮﻳﻲ ﺑﭽﻪ ﺧﻂﺎ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻭﻟﻲ ﻣﻦ ﻫﻢ ﭘﺪﺭﻡ ﻭﺑﺎﻳﺪ ﭘﺪﺭﻱ ﻛﻨﻢ. ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻱ ﻛﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻫﻢ ﺑﮕﻴﺮﻡ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺣﻖ ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﻠﻌﻜﺲ
بازتاب: اخبار ایران » » وقتی مسعود بهنود برای «استاد قفس ساز» بازارگرمی میکند…!
بازتاب: در پاسخ به مجتبی واحدی؛ چرا مهدی خزعلی را جاعل و دروغگو نامیدم…؟ « گاه نوشته‌های آلفرد
بازتاب: آقای ابراهیم نبوی اگر گمنامیان مزدور سایبری است، پس لابد شما خود خامنه‌ای هستید…! « گاه نوشته‌های آلفرد
بازتاب: بررسی دلایل فراز و فرود جنبش سبز « گاه نوشته‌های آلفرد
بازتاب: خوانندگی کردن صد مرتبه شرف دارد به گرم کردن تنور انتخابات حکومتی…! « گاه نوشته‌های آلفرد