فعالان عراقی میگویند این تصویر متعلق به یکی از نوجوانان عراقی است که به خاطر مدل موی سبک ایمو توسط تندروهای شیعه به شکل وحشیانه‌ای کشته شده است.
در سه هفته گذشته حداقل ۱۴ نوجوان عراقی در چیزی که به نظر میرسد کمپینی از سوی گروه‌های شبه نظامی شیعه عراقی میباشد، به خاطر پوشیدن لباسهای غربی و آرایش موی مدل «ایمو» سنگسار شده‌اند. در محله شیعه نشنین صدر در بغداد که این جنایتها در آن اتفاق افتاده، تندروهای مذهبی لیستی از نوجوانانی که در آینده هدف حمله قرار خواهند گرفت را منتشر کرده و گفته‌اند که اگر آنها شیوه لباس پوشیدن خود را تغییر ندهند، کشته خواهند شد.
این جنایتها از ماه گذاشته که وزارت کشور عراق با انتشار بیانیه‌ای این نوع لباس پوشیدن را شیطان پرستانه نامیده و از پلیس خواست که با آن برخورد کند، آغاز شده است. در روی بدن کشته شدگان، آثار ضرب و شتم با سنگ و آجر دیده میشود. همچنین تاکنون شش دختر به نشانه اخطار به شدت کتک زده شده‌اند. برخی از منابع شمار کشته شدگان را به مراتب بیشتر عنوان میکنند. خبرگزاری العربیه به نقل از هانا البیاتی از یک موسسه غیر انتفاعی در بروکسل که به مسائل عراق میپردازد، تعداد کشته شدگان را بین ۹۰ تا ۱۰۰ نفر عنوان کرده است.
خبرنگاران رویترز خودشان اعلامیه‌ای که در محله بیاع بغداد توزیع شده بوده را دیده‌اند که نام ۲۴ نوجوانی که قرار است مورد حمله قرار بگیرند روی آن نوشته شده بوده است. در این اطلاعیه نوشته شده است که: «ما به همه شما مردان و زنان با ظاهر موهن هشدار میدهیم که اگر ظرف ۴ روز آینده روش خود را کنار نگذارید، مورد مجازات الهی قرار خواهید گرفت که مجاهدین آن را بر روی شما اعمال خواهند کرد.» در بیانیه دیگری که در شهرک صدر بین مردم توزیع شده بوده نوشته شده که: «ما پلهای خشم هستیم. ما به شما هشدار میدهیم که اگر به راه راست باز نگردید، کشته خواهید شد.» گفتنی است آخوندهای ارشد عراق این جنایتها را محکوم کرده‌اند.
مطلب ترجمه از ام اس ان بی سی، تلگراف
مطالب مرتبط:
ننگ بر آیینی که در آن یک جوان تنها به خاطر ابراز عقیده بایستی کشته شود!
تبعیض جنسیتی تاریخی علیه زنان از کجا ناشی میشود؟ چگونه میتوان زنان را نیرومند کرد؟
عدم حضور دانشجویان مسلمان در کلاسهای زیست شناسی در انگلیس به دلیل تضاد نظریه تکامل با قرآن
دوست‌داشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
محمود فرجامی
عجب بدبختی داریم ها.. سمت راستمون افغانستان و پاکستان چپمون عراق … شمال و جنوب هم که نگو/// اگه شانس داشتیم که همسایمون سویس بود نه عراق!! اینها دیگه چه عقب مونده هایی هستند….
عجب دموکراسی شده عراق
خدا پدر امریکا را بیامرزه!!!!
بابا صد رحمت به صدام حسین
تنها حکومتی در منطقه بود که یک مسیحی (طارق عزیز)به وزارت خارجه رسیده بود
الان مالکی به سنیها قدرت نمیده چه برسه به مسیحی
چهار وزارتخانه کلیدی همچون مزارت کشور وزارت دفاع وزارت امنیت ملی سازمان اطلاعات همچنان بدون وزیر هستم مالکی شخصا انها را اداره میکنه
الان که مسیحی ها به برکت دموکراسی امریکایی حتی حق حیات هم در عراق ندارن همگی یا فرار کردن خارج یا در کردستان عراق پناه بردن حتی در انجا هم در امان نیستن
تنها حومتی بود که نفر دوم حزب بعث یک شیعه بود تنها حومتی بود که کردها تا فرمانهید عالی ارتش ارتقا یافتن
اینم دموکراسی از نوع امریکایی
آقای داریوش چنان نوشتی سمت راستمون افغانستان سمت چپمان عراق که انگار ایران هم سوئد هست وسط این کشورهای غیر متمدن گرفتار شده؟؟؟
نه اینکه ایران این وسط بانکدار جهانی تروریستها نیست؟؟
با با دست بردارید از این نژاد پرستی خود بزرگ بینی که حال همه داره ازش به هم میخوره
طوری از نژاد اریایی حرف میزنن که هیتلر هم اینقدر بزرگش نمیکرد
افغانها عربها هم مثل ما انسان هستن شاید خیلی از آنها از من شما هم بسیار بهتر انسان تر باشن
طوری از عقب مانده حرف زدی که اذدم خندش میگیره
همان پاکستان عقب مانده بینظیر بوتو یک زن چند سال نخست وزیرش بود انهم نه الان که دو دهه پیش که مردم ایران در دوران طلایی خمینی کفتار گیر کرده بودن همین الان هم وزیر خارجه پاکستان خانم حنا ربانی هست که بسا باعث افتخار هست که توی یک کشور مسلمان یک زن به وزارت خارجه رسیده
کی توی ایران یک زن وزیر خارجه شده که ما نفهمیدیم؟؟اگر منظورت از عقب ماندگی اینه که یک زن بشه وزیر خارجه ایکاش ماهم مثل پاکستان عقب مانده بودیم
اما اگر منظورت از پیشرفته بودن فرهنگ لمپنی غربی هست ارزانی خودتات باد
بازتاب: وقتی رهبر انقلاب یک بیمار جنسی بوده است، از مزدوران حکومتی چه انتظاری میتوان داشت؟! « گاه نوشته‌های آلفرد
بازتاب: شاهین نجفی مرتده؟ دمش گرم! ایرانی مرتد زیاد داریم اما از ترس جونشون جرات ندارند به زبان بیاورند! « گاه نوشته‌های آلفرد
بازتاب: با شیوه «نقد راستین» از نوع سروش بهتر آشنا شویم…!؛ سروش: علی دشتی هوسرانی فرومایه و بی‌اعتقاد بود! « گاه نوشته‌های آلفرد