با ادامه رخوت و سکوت کنونی تنها دو حالت برای آینده ایران متصور است؛ «کشوری اتمی اما قحطی زده»، یا «ویران و جنگ زده»!

در سال ۸۸ و از آنجاییکه هنوز بسیاری از مردم ایران به اصلاح حکومت خوش‌بین بودند، در پای صندوق‌های رای حاضر شده و به نامزدهای مورد نظر خود برای ریاست جمهوری رای دادند. در آن انتخابات حکومت دست به تقلب گسترده‌ای زد که منجر به حضور میلیونی مردم ایران در خیابانها و اعتراض به نتایج انتخابات شد. این اعتراضها که برای ماهها ادامه داشت و به مباحثی بسیار فراتر از انتخابات هم توسعه یافته بود، با خشونت عریان و سرکوب بی‌سابقه حکومت مذهبی مواجه شد. در این راستا رژیم استبدادی به کشتار، شکنجه و بازداشت‌های گسترده دست زد تا اینکه نهایتا جنبش مردم ایران از فاز خیابانی و علنی خارج شد و اکنون نزدیک به یک سال از آخرین راهپیمایی بزرگ معترضان در ۲۵ بهمن سال پیش میگذرد.

در همه این سالها حکومت با سرعتی فوق‌العاده، غنی‌سازی اورانیوم را ادامه داده و حتی اقدام به ساخت تاسیسات اتمی جدید از جمله سایت فردو در قم نموده است. این سایت که جهت مصون بودن از حملات هوایی در عمق زمین ساخته شده است، بسیار کوچک بوده و تنها گنجایش ۳۰۰۰ سانتریفیوژ را دارا میباشد. ظرفیتی که به هیچ وجه نمیتواند سوخت مورد نیاز یک نیروگاه اتمی تولید برق -که به فعالیت بیش از ۵۰ هزار سانتریفیوژ نیاز دارد- را تامین کند. از سوی دیگر عدم برخورداری ایران از معادن اورانیوم و نیز عدم وجود نیروگاههای اتمی متعدد، اصولا انجام غنی‌سازی در خاک ایران را غیر منطقی و غیر اقتصادی کرده است. لذا شکی نیست که تنها هدف رهبران جمهوری اسلامی از انجام غنی‌سازی اورانیوم و پافشاری بر این موضوع با وجود ضربه‌های شدیدی که تحریم‌های بین‌المللی بر اقتصاد ایران وارد کرده است، دستیابی به بمب اتمی یا دستیابی به قابلیت ساخت بمب اتمی میباشد. مواردی چون تحقیقات بر روی آب سنگین و یا تلاش برای ساخت ماشه انفجاری بمب هسته‌ای (+) همزمان با سرمایه گذاری انبوه بر روی موشکهای بالستیک میانبرد و دوربرد، همه و همه این موضوع را تایید میکند.

در ماه جاری جمهوری اسلامی انتقال ۳۰۰۰ سانتریفیوژ به تاسیسات زیرزمینی فردو را به پایان رسانید. با پایان مراحل استحکام بخشی این تاسیسات تا چند ماه آینده، عملا امکان نابودی آنها از طریق بمباران هوایی از بین خواهد رفت و برنامه اتمی رژیم اصطلاحا وارد مرحله «مصونیت» میشود. به زبان ساده یعنی اینکه جمهوری اسلامی میتواند هر زمان که اراده کند دست به ساخت فوری بمب اتمی بزند بدون اینکه کشوری بتواند جلوی آنها را بگیرد! به همین دلیل همانطور که قبلا هم نوشتم، احتمال حمله هوایی اسرائیل به تاسیسات اتمی رژیم در ماههای آینده بسیار بالاست.

حالت اول: فرض کنیم اسرائیل پیش از مصون شدن تاسیسات اتمی حمله کند.

هواپیمای رادار گریز و فوق پیشرفته بی ۲ آمریکا در حال تخلیه بمب

در این حالت در عرض چند ماه آینده اسرائیل به کمک آمریکا اقدام به بمباران تاسیسات اتمی رژیم کرده و برنامه اتمی آن را چند سال به عقب برمیگرداند. اگر رهبران تندرو و مذهبی رژیم، به تهدیدات مکرر خود جامه عمل پوشانیده و دست به حمله تلافی جویانه بر علیه اسرائیل، آمریکا و منافع آنها در منطقه یا بستن تنگه هرمز بزنند، بلافاصله جنگ گسترش پیدا کرده و کشورهای عضو ناتو و نیز کشورهای عرب خلیج فارس به جنگ با ایران برخواهند خواست که در نهایت به تخریب گسترده ایران و کشته شدن ایرانیان زیادی منتهی خواهد شد. در این حالت اگرچه ممکن است رژیم نهایتا سرنگون شود اما هیچ تضمینی وجود ندارد. ممکن است سران رژیم تسلیم شوند و آتش بس برقرار شود. حتی در صورت سرنگونی رژیم، احتمال وقوع جنگ خانمان سوز داخلی و تجزیه ایران بسیار بالاست.

حالت دوم: هیچ حمله هوایی به تاسیسات اتمی رژیم صورت نگیرد.

اگر به هر دلیلی از جمله بیم از اقدامات تلافی جویانه رژیم، کسری بودجه فوق‌العاده زیاد آمریکا و ترس از بی ثباتی در بازار نفت و اقتصاد جهانی، هیچ حمله هوایی به تاسیسات اتمی رژیم در ماههای آینده صورت نگیرد، ایران تبدیل به یک کره شمالی خواهد شد.

در این حالت به دلیل تحریم‌های بسیار شدید موجود بر علیه ایران از جمله تحریم بانک مرکزی و تحریم نفتی، عملا شاهد قحطی شدید و تورم و بیکاری فوق‌العاده زیاد خواهیم بود. همچنین کوچکترین اعتراض‌های مردم با پاسخ دندان شکن و سهمگین حکومت روبرو شده، در حالیکه به دلیل دستیابی حکومت به پتانسیل ساخت بمب اتمی، هیچ کشوری حاضر نخواهد شد کوچکترین اقدام نظامی بر ضد حکومت انجام دهد. ایران عملا شبیه به یک کره شمالی با مردمی قحطی زده و فقیر اما برخوردار از توانایی هسته‌ای خواهد شد. در چنین حالتی تنها بایستی به امید یک انقلاب گرسنگان در ایران باشیم؛ انقلابی که اصلا بعید نیست که مجددا منجر به روی کار آمدن یک حکومت استبدادی دیگر نشود.

در نتیجه و برای جلوگیری از یک ایران جنگ زده و ویران یا ایرانی اتمی اما قحطی زده و فقیر بایستی مجددا حرکتهای اعتراضی مردم ساماندهی شود. راهی جز اعتراض فراگیر و اعتصاب وجود ندارد. مسلما وجود اپوزیسیونی که با هدف براندازی و به روی کارآمدن حکومتی دموکراتیک و سکولار بر پایه حقوق بشر به توافق رسیده و به شکل هماهنگ عمل میکند، مردم داخل را امیدوار کرده و به آنها انرژی مضاعفی برای رویارویی با رژیم خواهد داد. وقت تنگ است، اگر تا چند ماه دیگر کاری از سوی مردم در داخل بر ضد رژیم صورت نگیرد، شاهد وقوع یکی از دو حالت ذکر شده در بالا خواهیم بود.

قحطی گسترده و فقر در کره شمالی

مطالب مرتبط:

احتمال حمله هوایی اسرائیل به تاسیسات اتمی ایران در ماههای آینده بسیار بالاست

چرا حمایت اپوزیسیون از حمله نظامی به ایران نابخردانه است؟ راهکار رهایی از وضع موجود کدام است؟